ممکن است بین میزان خواب و اشتهای شما ارتباطی وجود داشته باشد. تصور کنید … به سادگی با گذراندن زمان بیشتر در هیچ وقت ، پوند کاهش دهید. به نظر می رسد چیزی خارج از یک شب و روز تبلیغاتی شبانه باشد. اما دو مطالعه ارتباط چشمگیری بین میزان خواب و سطح هورمون های تنظیم کننده اشتها در بدن نشان می دهد. یافته ها نشان می دهد که کم خوابی مزمن می تواند شما را چاق کند.
بزرگسالان آمریکایی در 40 سال گذشته میانگین زمان خواب شبانه خود را نزدیک به دو ساعت کاهش داده اند. و در حالی که خواب خود را از دست داده ایم ، وزنمان افزایش یافته است: در سال 1960 ، از هر چهار بزرگسال تنها یک نفر اضافه وزن داشت و از هر 9 نفر یکی چاق بود. در حال حاضر ، از هر سه بزرگسال دو نفر اضافه وزن دارند و تقریباً از هر سه نفر یک نفر چاق است.
دکتر شهراد طهری ، متخصص غدد درون ریز در دانشگاه بریستول و نویسنده اصلی یکی از این دو مطالعه می گوید تحقیقات قبلی ارتباط بین زمان خواب کوتاه تر و شاخص توده بدنی بالاتر را نشان داده بود ، اما هیچ کس نمی دانست چرا.
او و همکارانش از داده های گروه خواب ویسکانسین استفاده کردند ، که عادات خواب بیش از 1000 داوطلب را برای 17 سال پیگیری کرده است. آنها دریافتند افرادی که به طور متوسط 5 بار در مقایسه با هشت ساعت در هر شبانه روز به خواب رفتند ، شاخص توده بدنی بالاتری داشتند.
و هنگامی که محققان نمونه خون داوطلبان را جمع آوری کردند ، متوجه شدند که افراد کم خواب سطوح بالاتری از گرلین در خون خود دارند. گرلین هورمونی است که در معده تولید می شود و سیگنال های گرسنگی را به مغز می فرستد که به شما دستور می دهد به غذا علاقه مند شوید. در همان زمان افراد محروم از خواب دارای سطح بالایی از گرلین تحریک کننده گرسنگی بودند ، همچنین سطوح پایین تری از لپتین داشتند. لپتین یکی دیگر از هورمونهای تنظیم کننده اشتها است. توسط سلولهای چربی تولید می شود و سیگنال های سیری را به مغز می رساند. نسبت هورمونی گرلین بالا/لپتین کم احتمالاً گروه را تشویق می کند تا کالری های غیر ضروری را دریافت کنند.
طهری می گوید: “قبل از این ، مردم تصور می کردند چاقی نتیجه نشستن روی باسن و پر کردن صورت شما است.” “اما معلوم می شود که خواب تأثیر دارد. این برای من شخصاً منطقی است ، زیرا زمانی که من یک ساکن محروم از خواب بودم ، همیشه غذای خوشمزه داشتم.”
دومین مطالعه از آزمایشگاه خواب دانشگاه شیکاگو گرفته شده است. این نشان می دهد که از دست دادن خواب تأثیر فوری بر سطح گرلین و لپتین بدن دارد. چند شب بی خوابی می تواند مغز شما را فریب دهد تا فکر کند بدن شما به غذای بیشتری احتیاج دارد. در آزمایشگاه خواب ، گروه کوچکی از مردان جوان مجبور شدند که چهار ساعت در شب به مدت شش روز بخوابند. سال بعد ، آنها به آزمایشگاه بازگشتند ، اما به مدت 6 شب اجازه استراحت کامل داشتند ، تا محققان بتوانند سطح هورمون ها و اشتهای آنها را مستقیماً مقایسه کنند.
در طول هفته محروم از خواب ، این مردان نه تنها سطوح پایین تری از لپتین و سطح بالاتری از گرلین را نشان دادند ، بلکه هوس شدیدتری برای خوردن غذاهای شیرین ، چرب و شور نیز داشتند. آشنا بنظر رسیدن؟
تری یانگ ، نویسنده و محقق علوم بهداشت جمعیت در دانشگاه ویسکانسین می گوید: “در حالی که توجه زیادی به رژیم غذایی و ورزش [برای کاهش وزن] وجود دارد ، این دو مطالعه بر اهمیت خواب کافی تاکید می کند.”
“متأسفانه ، مردم خواب را یک فعالیت غیرمسئولانه می دانند. گویی آنها در حال فحاشی هستند و می خواهند ثابت کنند که زندگی آنها چقدر شلوغ و مهم است. من پیش بینی می کنم روزی این نگرش از نظر اجتماعی به اندازه سیگار کشیدن غیرقابل قبول باشد.”