آیا خواب شما مثل قبل نیست؟ آیا وقتی سرتان به بالش برخورد می‌کند، ذهنتان تند می‌زند؟ آیا ساعت 4 صبح از خواب بیدار می شوید و برای دوباره به خواب رفتن تلاش می کنید؟ آیا هر چند ساعتی که در رختخواب می گذرانید، احساس خواب آلودگی و کم خوابی می کنید؟
برای بسیاری از مردم، بدخوابی قبل از همه‌گیری عادی بود. سپس استرس، اضطراب و اختلالات خواب شبانه ما را بدتر کرد و اصطلاحاتی مانند “کروناسومنیا” را برای توصیف افزایش اختلالات خواب در سال گذشته به وجود آورد. اما اخیراً، متخصصان خواب متوجه چیزی شده‌اند که آنها را شگفت‌زده کرده است: با گذشت بیش از یک سال از همه‌گیری، خواب جمعی ما همچنان رو به وخامت است.
در یک نظرسنجی از هزاران بزرگسال در تابستان گذشته، آکادمی پزشکی خواب آمریکا دریافت که 20 درصد از آمریکایی‌ها گفته‌اند که به دلیل همه‌گیری همه‌گیر، مشکل خواب دارند. اما زمانی که آکادمی 10 ماه بعد، در ماه مارس، نظرسنجی خود را تکرار کرد، این تعداد به طرز چشمگیری افزایش یافت. تقریباً 60 درصد از مردم گفتند که با بی خوابی مرتبط با بیماری همه گیر دست و پنجه نرم می کنند و تقریباً نیمی از آنها گزارش دادند که کیفیت خواب آنها کاهش یافته است – حتی اگر میزان عفونت کاهش یافته و کشور در حال باز شدن است.
دکتر فریحا عباسی فاینبرگ، متخصص طب خواب گفت: «بسیاری از مردم فکر می‌کردند که خواب ما باید بهتر شود، زیرا می‌توانیم نور را در انتهای تونل ببینیم – اما اکنون بدتر از سال گذشته است. سخنگوی آکادمی پزشکی خواب آمریکا. “مردم هنوز واقعاً در حال مبارزه هستند.”
بدخوابی مزمن بیش از یک مزاحمت است. سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند، حافظه و طول توجه را کاهش می دهد و احتمال بیماری های مزمن مانند افسردگی، دیابت نوع 2 و بیماری قلبی را افزایش می دهد. مطالعات نشان می‌دهند که هر چه خواب شما کوتاه‌تر باشد، طول عمر شما کوتاه‌تر است. و برای افراد بالای 50 سال، خواب کمتر از شش ساعت در شب حتی ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد.
دکتر صبرا ابوت، استادیار عصب شناسی در پزشکی خواب در دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن فاینبرگ در شیکاگو گفت: «در طول یک سال گذشته، ما طوفان کاملی را از هر چیز بدی که می توانید برای خواب خود انجام دهید، داشته ایم. .
مطالعات نشان می‌دهد که در این بیماری همه‌گیر، افراد تمایل داشتند برنامه‌های خواب نامنظم داشته باشند، دیرتر به رختخواب می‌روند و طولانی‌تر از حد معمول می‌خوابند، که می‌تواند ریتم شبانه‌روزی ما را مختل کند. ما سطح فعالیت بدنی خود را کاهش دادیم و زمان بیشتری را در داخل خانه سپری کردیم. افزایش وزن و نوشیدن الکل بیشتر؛ و خطوطی را که کار و مدرسه را از خانه و اتاق خواب ما جدا می کند پاک کرد – که همگی برای خواب مضر هستند.
جالبتر از همه، سطح استرس و اضطراب ما به شدت افزایش یافت، که دو عامل اصلی بی خوابی هستند. در گزارشی که در ماه مه منتشر شد، انجمن روانپزشکی آمریکا دریافت که اکثریت آمریکایی‌ها همچنان نگران سلامتی، وضعیت مالی خود و احتمال ابتلای یکی از عزیزانشان به کووید-19 هستند. بیش از نیمی از والدین گفتند که نگران وضعیت روانی فرزندان خود هستند و 41 درصد از بزرگسالان گفتند که امروز اضطراب بیشتری نسبت به چند ماه اول شیوع همه‌گیری داشتند.
البته همه از اختلال خواب رنج نمی برند. تیمی از محققان بین‌المللی که سه میلیون نفر را در نیویورک، لندن، لس‌آنجلس، سئول و استکهلم مورد مطالعه قرار دادند، دریافتند که افراد به‌طور میانگین در طول این همه‌گیری در مقایسه با یک سال قبل، هر شب 25 دقیقه بیشتر می‌خوابند. متیو واکر، استاد علوم اعصاب و روانشناسی در دانشگاه می گوید، کسانی که بیشترین سود را بردند، افرادی بودند که به طور طبیعی تمایل دارند دیر به رختخواب بروند، اما دیگر مجبور نبودند برای رفت و آمد به محل کار یا آماده کردن فرزندانشان برای مدرسه، زنگ ساعت را تنظیم کنند. کالیفرنیا، برکلی و نویسنده کتاب پرفروش «چرا می خوابیم».
دکتر واکر گفت: “اگر داستان موفقیت آمیزی وجود داشته باشد، انتقام جغدهای شب در مورد کووید و خواب است.” جغدهای شب بالاخره در هماهنگی با زیست شناسی خود کمی بیشتر به خواب می روند.
اما برای میلیون‌ها نفر دیگر که از بی‌خوابی رنج می‌برند، زمان اضافی در رختخواب می‌تواند به طور متناقضی اوضاع را بدتر کند. هنگامی که افراد برای به خواب رفتن یا ماندن در خواب تلاش می کنند، مغز آنها تختخواب خود را با تجربیات استرس زا مرتبط می کند. دکتر ابوت گفت: «مغز شما می‌آموزد که تخت شما جایی است که در آن به خواب نمی‌روید. “هر چه زمان بیشتری را در رختخواب بگذرانید، این ایده را بیشتر تقویت می کنید.” یکی از درمان‌های استاندارد برای بی‌خوابی، استراتژی‌ای به نام محدودیت خواب است که با آموزش دادن زمان کمتر و نه بیشتر در رختخواب به افراد خواب بهتر و کارآمدتری می‌دهد.